Bhumi Joshi.

वक़्त का सफ़र ये वक़्त का दौर हैं ऐसे ही थोड़ी जायेगा कुछ देकर तो बहुत कुछ लेकर जायेगा - भूमि जोशी नही जानते की कब हमने वक़्त के साथ सफ़र शुरू कर दिया। सफ़र की शुरुआत जब हुई तब सोचा ही नही था की इतना लम्बा सफ़र करना करना होगा! न जाने कब हम जनवरी - दिसम्बर की गिनती में पड़े और बिच में से कुछ बीतता रहा। न जाने कितने दिसम्बर बीत गये हैं फ़िर भी आज एक और दिसम्बर बीतने को हैं। वैसे तो कुछ भी बदलता नही हैं सिवा तारीखों के। फिर भी जहन को जनजोड़ के रख देता हैं बिता हुआ ए वक़्त। दर्द होता हैं वेसा ही जैसे कोई अपना अकेला छोड़कर जा चूका हो क्योंकि वक़्त लौटता नही हैं सिर्फ़ बीतता हैं। हरसाल में एक उम्र बीतती हैं। हरसाल की तरह इस साल भी जिंदगी बहुत करीब से गई। कभी ऐसा लगा की मौत छूकर निकल गई। वक़्त का ये दौर जो कट चुका हैं वो ना ही वापस आ शकता हैं ना ही कदमों की रफ़्तार को आगे बढ़ा शकता हैं। न जाने क्यों  पर आज भी उन बीते हुए लम्हों के साथ एक अटूट रिश्ता हैं जो  सदियों बाद भी वेसा ही रहेगा। इस वक़्त ने हसाया हैं तो इस वक़्त के साथ आँखों से बूंदे गिरी भी बहुत हैं। इसी वक़्त ने शिखाया...

દીપનિર્વાણ Dipnirwan is written by Drashak. It is  about to discuss religions, caste, education, pure blood, half blood, history and oneness.  Dipnirwan' is the classic novel with historical background which tell the story of Aryavrt. Gradually, Arya came and lived life near to river Sindhu and spreds their regions surroundings. Arya adored 'Nature' as their God.  Its all about changing. A world that has been changed by struggle. In India, people are suffering belonging their caste. It threatens privilege and power reforces to acknowledge superiority of dominant culture.  It is Arya who belive that they are superior and have responsibility to teach manners to other. Peolpe are  suffering from the racial descrimination. It is intresting to study about land, language, power and identity - on which Culture depends. "પ્રાચીન હિંદમાં નાનાં નાનાં સ્વંત્રત પ્રજાસત્તાક રાજ્યો ગણરાજ્યો- સંઘરાજ્યો હતા. મલ્લ, માલવ, પટલ, પાટલ, લિચ્છીવી, ત્રિગર્ત, શિબી, ...

Mom Cast: Sridevi, Nawazudin Siddiqui, Akshaye Khanna, Sajal Ali Director : Ravi Udyaawar Devki (Sridevi) is biological teacher.  Though she has great name among the students, Arya - step daughter maintains the distance to her. She addresses her step mother as 'Mam' rather than Mother. Movie has the story of hurrsment. The central part of the movie  revolves around daughter & her step mother. Arya is invited to Valentine's party. Arya is kindnaped because Mohit is rejected and gets anger to her. He, himself and his friends - Charles,  watchman Babu and Jagan attack to Arya. They  brutally seduced her and throw her into gutter to die. How cruel it is! IANS of The Economic Times said, " the scenes are cut in way that they heighten the drama without resorting to hysteria." After various surgeries, Arya is out of danger but she is broken from inside. Arya's statement is not valid in court as she was drunk on that day. Her memory is un...

                        ફોન નંબર એક ઢળતી સાંજે અગાશી પર ખુલ્લા આકાશની નીચે, આછા પથરાતાં પ્રકાશની ચારેય દિશામાં આખો દિવસના વ્યાકુળ પક્ષીઓ માળા તરફ જઈ રહ્યા હતા. મારા જ ફળિયામાં એક આસોપાલવ ત્રણમાળ વટાવીને ઊંચો અડીખમ ઉભો છે. સાંજના સમયે મોટાભાગે ત્યાં કોયલ હાજર હોય છે.  એનો  ટહુકો કાન માટે કવિતા છે. કેટલીક વાર તો મેં એ કોયલના ટહુકા માટે ટકોરા એ થતી આરતીમાં મોડું કર્યું છે. કારણ એ કોયલના ટહુકા મારે મન કોઈ ગેબી બ્રહ્મનાદથી ઉતરતા ક્યારેય નથી. આંખોમાંથી એ ડૂબતા સૂર્યનું મનોહર સૌંદર્ય  મનમાં ઉતરી રહ્યું હતું.  વિચારશૂન્યની એ અવસ્થામાં વળી ક્યાં વિચારે ઘેરી લીધી એ વિચાર આવે તે પેહલા જ મારા જમણાં હાથમાં ફોન આવી ચુક્યો હતો. કંઈ ખાસ કામ ન હતું ને છતાં પણ! વિચાર પણ કર્યો કે સાવ આમ અચાનક ફોન હાથમાં લેવાનું પ્રયોજન શું છે ? "બસ એમ જ!" હજુ વિચારું કે રોજની ટેવ વશ આ થયું હશે કે શું? હા, હાથમાં ફોન લઈને કંઈ કામ ન હોવાછતાં ફોન મચડવાની ટેવ છે ક્યારેક. ત્યાં તો આખોમાં ઝળઝળિયાં બાઝી ગયા. આગળીનું ટેરવું એ નંબર પર જઈને અટક્યુ...

ટોળું એ જીજ્ઞેશ વ્યાસ દ્વારા લખવામાં આવેલી લઘુકથા છે. જેમાં માનવજીવનની વાસ્તવિકતા અને વિષમતાઓ સુપેરે રજૂ થાય છે. બહુ મોટું ગહન સત્ય એ સરળતાથી રજૂ કરી આપે છે. માણસ પોતાના જીવન દરિમયાન કોઈ એક ક્ષણે અથવાતો પરિસ્થિતિઓને આધીન થઈને પણ  ટોળાંનો ભાગ તો અવશ્ય બની જાય છે.  સંસ્કૃતિ, સંસ્કાર, વૈચારિક વારસો, જીવનના મૂલ્યો, ક્ષણમાં તો કેવા ઓગળી જાય છે એની વાત લેખક અહીં કરે છે.   માનવજીવનમાં બનતી અનેક નાની-મોટી ઘટનાઓ હ્દયને ઘણી વખત હચમચાવી જતી હોય છે. જે મૂલ્યો માટે આખી જિંદગી ઝઝૂમ્યા હોય, એ જ વ્યક્તિગત મૂલ્યો ટોળામાં કે ટોળાં સામે ટકી શકતા નથી ને પછી એ ટોળાંનો જ એક ભાગ બનીને રહી જાય છે. લેખક અહીં વ્યક્તિગત હ્દયની વેદનાને સુપેરે રજૂ કરતા લખે છે,  "હું વિચારતો રહ્યો; માનવ સભ્યતા - સઁસ્કૃતિ વિશે! ક્યાં ગયું આ બધું ? માત્ર પુસ્તકોમાં જ ઉમદા વિચારો ધરબાઈને રહી ગયા છે ? ક્યાં ગયા પેલા મહાન આત્માઓના મૂલ્યો, સિદ્ધાન્તો, વિચારો ? ધૂળમાં મળી ગયા કે શું?" વ્યક્તિ પાસે વિચાર હોય છે ને ટોળું વિચારવાની ક્ષમતા ગુમાવી ચુકેલું માત્ર ઝુંડ છે. જેની સંવેદના મરી પરવારી છે. જેને પોતાની ક...

दोस्ती ..... सुना हैं कितना कुछ इसके बारे में मेने क्या हैं और कैसी होती हैं ? दोस्तों को मिलने के बाद जाना हैं की, दोस्ती लफ्ज़ो से परे होती  हैं । वो एक एहसास हैं जो रूह में बसता हैं  दूर होकर भी हरपल पास होता हैं । वो एक विश्वास हैं जो जहन में पलता हैं चाहे कुछ भी हो जाये वो साथ रहता हैं। वो ऐसी दुआ हैं जिस पर खुदा गौर करता हैं अपने हिस्से की दवा वो दोस्तों में बाट देता हैं । ग़म के बादल छा जाये की अँधेरा घना हो दोस्ती पथ पर उजाला बनकर खड़ी रहती हैं । जिंदगानी का वो पहलू हैं इस सफ़र में की वो हर सफ़र में हमे चलना शिखा देती हैं । तय ना हो पाए फ़ासले जब वीराने में अगर वो महफ़िल सज़ा कर दोस्तों को बचा लेती हैं। देख ले मुश्किल में और कुछ कर भी न पाये तो वो दोस्तों के साथ बैठकर दरिया बहा लेती हैं । याद ही रहेंगे सारे अफ़साने हम लोगो को यहाँ क्योंकि दोस्ती ही हैं जो जमी पर जन्नत देती हैं। अरसों बाद जब भी देखते हैं पुरानी तस्वीरे वो हर  चेहरे की मायूसी को हटा देती हैं। कोई शरारत और शाम की वो गुफ़्तगु में वो सोचकर पलकों  से आँसु गिरा देती हैं । दोस्ती द...

                                                  'તો' હમણાંથી આ 'તો' એ તો આસપાસ ઘુમરી લીધી છે. એવું તો શું છે કે બધું આ તો ની આગળ અટકી જાય છે. હમણાં પરિણામોની સીઝન પૂર બહારમાં ચાલી છે ત્યાં પણ આ 'તો' તો છે જ હો! નક્કી કરેલું હોય કે આટલા ટકા આવે 'તો' આ ને બાકી પેલું તો છે જ. એટલે આવેલ ટકા નક્કી કરી આપે કે હવે શું કરવું ? શું ભણવું ?  રસ હોય એમાં ઓછા માર્કસ પણ  આવી શકે છે એવું સ્વીકારી શકાતું નથી. દુનિયા ફરવાનો શોખ હોય તો દુનિયા ફરી જ લીધી હોય એવું જરૂરું નથી હોતું. કેટલાકને તો આ 'તો' વાતે-વાતે આવે. જુઓને, આ 'તો' ના તો ના કેટલા પ્રકાર! નજીવી વાતમાં પણ એ 'તો' ને તો લઈ જ આવે. જેમ રાયનો પહાડ કરે એમ જ. ક્લાસ માં ટીચર ન આવે તો, વિદ્યાર્થીઓને ....મજ્જા જ મજ્જા.... જો વરસાદ પડે તો...... મજ્જા પડે!! અરે, યાર ચિંતા નહીં કરો છત્રી લઈને બહાર જઈ શકશે. વરસાદ માં ભીંજાવાની મજા આવશે. વરસાદને માણી શકાશે. સાથે ગરમ ભજીયા ને ચા વરસાદ હો...

                                                        બાપુજી  બા ના ગયા પછી બાપુજી જ ઘરના વડિલ. ઘરના ફળિયામાંથી ખબર પડી જાય કે બાપુજી ઘરમાં છે કે નહીં ? કારણ ઘરના ફળિયામાં પણ એના અસ્તિત્વનો એહસાસ રહતો. આમ તો મારા પપ્પા કરતા એ દસ જ મિનિટ મોટા. પણ, મોટા ખરાને એટલે અમે એમને 'બાપુજી' કહીને બોલાવીએ. પચાસ વર્ષની ઉંમરે એકપણ ચાંદીનો વાળ જોવા ન મળે એનું વિસ્મય મારામાં હજુ અંકબન્ધ છે. બાર વર્ષથી ડાયાબિટીસનો રોગ હોવા છતાંય શરીર એકદમ કસાયેલું. સ્વભાવે તેજ પણ હ્દય બહુ કોમળ. સ્નેહ અને લાગણીનો અખૂટ ભંડાર. સંયમી ને શિસ્તબદ્ધ જીવનમાં માનનાર.  કોઈ પણ બાળકને કંઈ પણ થાય કે વાગે તો એનાથી સહન ન થઈ શકે. એ ચિડાય જાય, ખીજાય જાય. બધાને ચિંતા એ રહતી કે એ વિષયમાં બાપુજીને શું કહેશું. લાગણી વ્યક્ત કરવાનું એકમાત્ર સાધન હતું એમની પાસ ને એ પણ એમનો ગુસ્સો.  માતાજીમાં પુરી શ્રધ્ધાને આસ્થા એમને. દરેક તહેવાર ધામધૂમથી જ ઉજવવાના એમની સાથે. બાની જેમ તેઓ પણ  કે...

'Man Of the Curtain' why not 'Women Of the Curtain' ?  Just yesterday I came across the news of the new experiment of Japanese system projects Realistic shadow of Moving Men on Window curtains to protect women living alone. It is said that Leo Palace 21 aptly gave name to it 'Man On the Curtain'. Nodoubt this news is the pleasant news for the ordinary people who thinks that women should be saved or even many women are also happy to read this news because they all are raised under the dominant structure of society. Many women also think that it is necessary to have someone like "He" to save her. I am surprised because the most technologically advanced nation - Japan in  the whole world also have same attitude towards  women. After reading this news i just read some of the pages of Women in Japan (history and role of women and Gender role) from various sources and then jump to the conclusion that Somethings to remain the same for women all ov...

Mahotu is a title story of National Award Winning story collection written by Raam Mori . Web film is directed by Vijaygiri Bava.   Mahotu   is the reflection of women's life. The story has two different perspective on same situation.  It depends on us how to deal with it. Being women it  is not compulsory to suffer throughout the life.  Women must understand the hegemony and break their silence for their welfare.  No matter what is the age of women, she has to suffer until she can't raise voice against violence and unjust.   Till death the condition of women remain same under the male dominant  society. All women are victim of patriarchal system of society. Here, we have the story of Bhavu who also the victim of domestic violence. Her father doesn't save her from the scared situation then where she goes ?  Mother can't do anything. She can't resist the things which is going on surrounding her. She doesn't want let he...

NET/SET Workshop Feb 2018  Special thanks to  Prof. Dilip Barad to arrange such wonderful NET/SET workshop at Department of English - Maharaja Krishnakumarsinhji Bhavnagar University. Department of English is always a source of inspiration for me. I was very excited to attend this workshop because i was not able to attend it last year due to my health. Really, it was much fruitful sessions for NET/SET aspirants like me. It was  pleasure to attend Workshop with dear friends. The workshop was divided in two sessions.  Prof. Dilip Barad Sir gave brief introduction about the expert - Atnu Bhattacharya First session was conducted by Dr. Prof. Atnu Bhattacharya- Chairperson centre for English studies School of Language, Literature, and Culture Studies, Central University of Gujarat Gandhinagar. It was wonderful session conducted byhim. He started with questions and also gave answers of many questions with well clarification of our doubts. He said tha...

Solitude : The balm of some and bane of others.  By nature we are solitary beings. We were born alone, live with unique experience alone, and die alone. Yet, how many of us can say that we enjoy being alone ?  Solitude is often equated with Loneliness but the two are poles apart, only in deep solitude. When the mind become still does the state of existence. One can't become and can't remain creative without solitude. We are lonely today even we are in crowds. Freedom of our own mind removes the sense of loneliness. The complaints, the tears , the misery, the suffering are also a part of life. Life is not all smiles and favorable circumstances. Solitude, silence, non action is a very positive and tremendously creative state. It has its own energy that is qualitatively different from energy of ego consious movement.  We are never alone because we are full of all the Memories, all the conditioning, all the muttering of yesterday.  We are trained from childhoo...